Τα παραμύθια είναι κάτι περισσότερο από αληθινά. Όχι επειδή μας λένε πως οι δράκοι υπάρχουν, μα επειδή μας λένε πως οι δράκοι μπορούν να νικηθούν...
G.K.Chesterton
Στην Δραματοθεραπεία, υπάρχουν πολλοί τρόποι να εμπλουτίσει κανείς την διαδικασία της εσωτερικής εξερεύνησης, με στόχο πάντα να φτάσουμε στην συνειδητοποίηση και στην επούλωση με έναν τρόπο έμμεσο, διακριτικό και γρήγορο, μειώνοντας όσο γίνεται, την συναισθηματική πίεση και το άγχος του ή των ατόμων.
Ένας από αυτούς είναι τα παραμύθια, που όπως οι λαϊκές ιστορίες ή οι μύθοι, έχουν πολλές και εύκολες διόδους ταύτισης.
Στα παραμύθια υπάρχουν οι ξεκάθαροι καλοί, οι ξεκάθαρα κακοί, ζώα με μαγικές ικανότητες, ραδιούργοι μάγοι, γίγαντες που τρώνε παιδιά, μαγικά φυτά και ματζούνια, άνθρωποι μεταμορφωμένοι σε τέρατα ή ζώα....δίνοντας την ευκαιρία να ταυτιστεί κανείς ή να κάνει τις προβολές του σε διάφορους ήρωες ή καταστάσεις.
Μέσα από τα παραμύθια μπορούν να εξερευνηθούν και να έρθουν στην επιφάνεια, εξαιρετικά τραυματικά γεγονότα όπως για παράδειγμα, στον Κοντορεβυθούλη όπου το μικρό παιδί φέρνει τη λύτρωση γλυτώνοντας από τον γίγαντα που έτρωγε παιδιά, δίνοντας ξεκάθαρα στοιχεία παιδικής κακοποίησης ή στο παραμύθι, Χάνσελ και Γκρέτελ η σχέση των παιδιών με δυο κακοποιητικούς γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους μόνα στο δάσος ή ακόμη και η φιγούρα της Κοκκινοσκουφίτσας που την κυνηγά ο κακός λύκος.
Μέσα στον παραμυθένιο κόσμο που είναι γεμάτος με μεταφορικές έννοιες, μπορεί κανείς να δώσει άλλο νόημα σε κάθε χαρακτήρα βιώνοντας εξαιρετικά τραυματικές καταστάσεις κρατώντας όμως μια ασφαλή συναισθηματική απόσταση από το γεγονός αυτό κάθε αυτό.
Τα παραμύθια δίνουν τροφή κι ευκαιρίες για υπέροχα ταξίδια. Δεν είναι τυχαίο που τα παιδιά τα αγαπούν και δεν είναι τυχαίο που στα παραμύθια υπάρχουν τόσοι κακοί.
Το καλό και το κακό είναι σύμβολα που υπάρχουν μέσα μας και στον κόσμο που ζούμε κι είναι ευκαιρία για ταύτιση, λήψη αποφάσεων κι εσωτερική εξέλιξη. Οπότε δεν χρειάζεται να φοβόμαστε ή να αποφεύγουμε τα παραμύθια ιδιαίτερα αυτά που φαντάζουν πολύ σκληρά. Για την Δραματοθεραπεία, τα παραμύθια είναι εργαλεία, πλούσια σε υλικό...
Είναι ευκαιρία για υπέροχες μεταφορές, δίνοντας στο άτομο την ευκαιρία της προσωπικής συνειδητοποίησης μέσω μιας "ευγενικά" επουλωτικής διαδικασίας.
Όπως λοιπόν και στα παραμύθια...Τι κάνει έναν άνθρωπο να μεταλλαχθεί σε άκαρδο τέρας; Ίσως ο πόνος;
Ποιος μπορεί να τον μεταμορφώσει και πάλι σε άνθρωπο; Ένα φιλί ίσως κι η γαλήνη μαζί με την επούλωση που φέρνει η αγάπη. Σε κάθε παραμυθένιο τέλος κυριαρχεί η αγάπη κι ο στόχος είναι πάντα αυτός...
Γιατί τελικά, όσο σκληρό κι αν είναι το παραμύθι, δεν είναι τυχαίο το ότι στο τέλος, οι ήρωες πάντα τα καταφέρνουν κι ότι κι αν γίνει όλοι ξέρουμε πως... "Ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!"
Χρησιμοποιούμε λοιπόν τα παραμύθια για το βάθος και το αποτέλεσμα τους και δεν υπάρχει καλύτερο μέσο να μας μεταφέρει με ασφάλεια εκεί που θέλουμε όσο ένα ωραίο, ίσως τρομακτικό, μα σίγουρα χαλαρωτικό παραμύθι, που ως στόχο έχει την εσωτερική κάθαρση του πρωταγωνιστή...
...και στα παραμύθια, πρωταγωνιστής είσαι πάντα...εσύ!
