Την Περασμένη Παρασκευή, στους Κύκλους Ζωής ολοκληρώθηκε ένα βιωματικό εργαστήρι εμπνευσμένο από το Χριστουγεννιάτικο παραμύθι «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα».
Το να δουλεύεις με ιστορίες και το να δραματοποιείς χρησιμοποιώντας ω βάση τα παραμύθια, έχει πάντα κάτι το γαλήνιο και η αίσθηση μοιάζει σαν αυτή την χαλαρότητα που νιώθαμε παιδιά, σαν ακούγαμε ιστορίες.
Μπαίνεις μέσα σε ρόλους αρχέγονους, δουλεύεις με συμβολισμούς, με συναισθήματα που βγαίνουν στην επιφάνεια αβίαστα, γιατί είναι εκεί, είναι πάντα εκεί περιμένοντας την άδεια να «υπάρξουν». Να έρθουν στο προσκήνιο, να γίνουν κινήσεις, να γίνουν λόγια, να γίνουν συναισθήματα και μοίρασμα.
Η ομάδα σε κρατά, σε καθοδηγεί και το κάθε μέλος της είναι η σύνδεση με την πραγματικότητα κι η αίσθηση πως ότι ζω, δεν το ζω μόνος και επίσης δεν είμαι ο μοναδικός που το βιώνω έτσι.
Τα παραμύθια, οι μύθοι κι οι ιστορίες, είναι εργαλεία μεγάλης θεραπευτικής αξίας και μπορούν να γίνουν το μέσο για να πορευτεί κανείς σε εσωτερικά μονοπάτια, έχοντας την αίσθηση της ασφάλειας και της συναισθηματικής απόστασης....
Το βράδυ της Παρασκευής στους Κύκλους Ζωής 12 άνθρωποι ταξίδεψαν, με ένα αγαπημένο παραμύθι. Από τα πιο αγαπημένα όλων. Μικρές φλογίτσες φώτισαν το χώρο. Συμβολισμοί ονείρων κι αναγκών.
Η αίσθηση του σπίρτου που ανάβει, για μια μόνο απόλυτη στιγμή.Ο ήχος της μικρής φωτιάς και η μυρωδιά του, σαν καίγεται...Η μικρή στιγμιαία λάμψη που δίνει φως σε εικόνες ξεχασμένες. Το σώμα ξυπνά και συμμετέχει.
Η συμμετοχή των αισθήσεων είναι απαραίτητη και ουσιώδης. Το σώμα κρατά τις μνήμες και τις αναπαράγει, έχοντας πια την άδεια να το κάνει μέσα σε έναν ασφαλή Κύκλο. Δεν σωματοποιεί χωρίς στόχο, μα επεμβαίνει γιατί έχει την ξεκάθαρη άδεια του ατόμου.
12 άνθρωποι, δούλεψαν μαζί έστω κι αν αρχικά ήταν άγνωστοι, γιατί αυτό κάνουν τα παραμύθια...Μας ενώνουν, γιατί ξυπνούν μνήμες κοινές.
Ήταν ξένοι μεταξύ τους μα επικεντρώθηκαν σε κοινές αισθήσεις, κοινά συναισθήματα, κοινές ανάγκες...κι έγιναν μέσα σε δυο ώρες μια αγκαλιά ενωμένη.
Η σύνδεση πάντα είναι εντυπωσιακή, μα στο συγκεκριμένο εργαστήρι, η εξαιρετική χαλάρωση των ανθρώπων και η εμπιστοσύνη μας έδωσαν την ευκαιρία να ζήσουμε μια απίθανη εμπειρία.
Ήταν μια υπέροχη συνάντηση, με ανθρώπους που απλά αφέθηκαν με εμπιστοσύνη και έδωσαν στα δάκρυα και στα χαμόγελα την ευκαιρία να γεμίσουν το μικρό χώρο...
Δίνοντας τελικά την ευκαιρία, στο ξεχασμένο παιδί μέσα τους, σε εκείνο το παιδί που άναβε με απελπισία τα σπίρτα για να μπορέσει να ζήσει έστω για μια στιγμή, το ψεύτικο όνειρο του, να έρθει και να καθίσει κοντά μας, δίπλα μας στον Κύκλο και επιτέλους, να ακουστεί! Με γενναιότητα, με πίστη, με ελπίδα....
Ευχαριστώ όλους όσους ήσασταν εκεί και γεμίσατε με την υπέροχη ενέργεια σας το χώρο. Ο Κύκλος μας «χώρεσε» όλους...
