> Δουλεύοντας με το Πένθος... 21 Απριλίου 2015
Πολλές φορές το να δουλέψουμε θεραπευτικά με το πένθος φαίνεται σαν μια ανώφελη αναβίωση πόνου. Αντίθετα όμως πρόκειται για μια εξαιρετικά παραγωγική διαδικασία που στόχο έχει την επούλωση και το  θεραπευτικό "κλείσιμο" (closure).
Συχνά με ρωτούν ... "Τι νόημα έχει να σκαλίσεις το παρελθόν για κάτι που πέρασε για πάντα. Για κάτι που έγινε και δεν αλλάζει, για κάποιον που έφυγε και δεν γυρίζει πίσω; Τι νόημα έχει να θυμηθώ, να βιώσω ξανά συναισθήματα άγχους, να νιώσω ξανά τον πόνο και να βασανίσω τον εαυτό μου;" 
Η απάντηση μου είναι πως αυτό μπορεί να απαντηθεί από τους ίδιους μόνο μετά την θεραπευτική άσκηση και αφού όλα τα συναισθήματα κατασταλάξουν...
Ζώντας ένα τέλος, έναν αποχωρισμό, μια βίαιη αποκόληση, ένα θάνατο, βιώνουμε πένθος.
Σε όλες του τις μορφές, ένα αντίο κρύβει πίσω του μια αλλαγή που δεν επιλέξαμε ή που επιλέξαμε με κόστος κι αυτό από μόνο του δημιουργεί συναισθήματα οργής, πόνου, θυμού, θλίψης, απόγνωσης, μοναξιάς, ενοχής, άγχους...
Πάντα ένα αντίο κουβαλά πάνω του σκέψεις, φόβους και πολλές φορές λόγια που ποτέ δεν ειπώθηκαν.
Στην Δραματοθεραπεία, έχουμε πάντα την ευκαιρία να δημιουργήσουμε μια "άδεια σκηνή" και να δώσουμε μια ευκαιρία... μια ευκαιρία για κάθε αντίο.
Να ειπωθούν τα λόγια, να βρεθούν οι προσωπικές στιγμές, να δωθούν οι χαμένες αγκαλιές...Μπορεί να φαντάζει ανούσιο μα είναι πολύτιμο...και το νιώθει κανείς πολύ αργότερα όταν αρχίζει μαγικά να δρα πάνω του η γοητευτική διαδικασία της επούλωσης που απαλύνει το θυμό, εξωτερικεύει το φόβο, μοιράζεται τον πόνο και τέλος βρίσκει τον τρόπο να κάνει τον απομονωμένο άνθρωπο να ξαναμπεί στον Κύκλο της ζωής και να μπορεί να ανήκει εκεί, χωρίς ενοχές....
Παλαιότερες
αναρτήσεις
2023202020182016201520142013