Το να ανήκεις σε μια θεραπευτική ομάδα έχει προεκτάσεις πελώριες. Σημαίνει πως πήρες ένα ρίσκο. Σημαίνει πως ήσουν έτοιμος να εκτεθείς. Σημαίνει πως κάτι, όχι τυχαία σε οδήγησε εκεί. Μια εσωτερική ανάγκη για αναζήτηση του παντοτινού σου συγκάτοικου και συνοδοιπόρου σου στη ζωή… Του εαυτού σου!
Το να εισχωρήσεις σε μια ομάδα και να μείνεις σημαίνει πως άφησες τον εγωισμό σου έξω από την πόρτα πριν μπεις. Σημαίνει πως αποφάσισες να κάνεις ένα βήμα πίσω και να ακούσεις πριν μιλήσεις, να νιώσεις πριν αποφασίσεις, να αρχίσεις να λειτουργείς περισσότερο με το στομάχι παρά με το μυαλό.
Το να μπεις σε μια ομάδα σημαίνει πως είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις συναισθήματα που προσπαθούσες να αποφύγεις, λόγια και στιγμές που προσπαθούσες να ξεχάσεις. Σημαίνει πως είσαι έτοιμος να βαδίσεις προς τα εκεί που πέφτουν οι βόμβες παρά να τρέξεις μακριά τους. Σημαίνει πως είσαι έτοιμος να δεχθείς κριτική, να αποδομήσεις, να ξαναχτίσεις στα χαλάσματα σου κι αυτή τη φορά, όσο κι αν φοβάσαι είσαι αποφασισμένος, πως δεν θέλεις να χτίσεις τοίχους γιατί τα μάτια και το μυαλό σου χρειάζονται φως κι ορίζοντα.
Το να μπεις σε μια ομάδα σημαίνει πως κάτι μέσα σου έχει ωριμάσει… μπορεί να μην φαίνεται, μπορεί να μην το ξέρεις μα… κάτι σε οδηγεί προς τα εκεί. Στην αρχή μπορεί και να ενθουσιαστείς, μπορεί να ξαφνιαστείς, μπορεί να χαθείς, μπορεί να μπερδευτείς, μπορεί να μην βρίσκεις νόημα, μπορεί να θυμώσεις, μπορεί να αποφασίσεις πως αυτή η ομάδα είναι ο οδηγός σου και να αφεθείς… Μπορεί και όχι.
Ποιος ξέρει; Κανείς δεν ξέρει μέχρι να δοκιμάσει. Να δοκιμάσει στη ζωή του κάτι διαφορετικό… μια ομάδα που έχει σκαλοπάτια και κάθε σκαλοπάτι τον οδηγεί στην κλειστή του πόρτα… έτσι απλά!
Δεν είναι όλοι έτοιμοι. Δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες για τους ανθρώπους. Η υπομονή ανταμείβει με κατανόηση… μόνο η υπομονή και η σκληρή δουλειά με τον εαυτό σου.
Το να κοιτάς στα μάτια. Αυτό είναι ομάδα. Το να μιλάς στα μάτια κι όχι στα αυτιά. Το να βλέπεις ότι ακούς, να νιώθεις κάθε λέξη, κάθε ιστορία στο στομάχι σου. Το να εμπιστεύεσαι στο σώμα σου να κάνει τη δουλειά του μυαλού, γιατί το σώμα ξέρει! Το σώμα ξέρει να κλαίει και να γελά σε μια ασφαλή αγκαλιά. Ξέρει να εμπιστεύεται.
Φέτος ολοκληρώσαμε πριν λίγες ημέρες, στους Κύκλους Ζωής τρεις ομάδες αυτογνωσίας. Κλείσαμε πανηγυρικά με μια μεγάλη, ενωτική συνάντηση.
Όλοι δούλεψαν σκληρά, όλοι πέρασαν από μονοπάτια δύσβατα και μαγικά κι υπήρξαν τολμηροί και γενναίοι. Ομάδες, σας ευχαριστώ για το υπέροχο ταξίδι.
Ποτέ δεν είναι αργά για νέα ξεκινήματα στη ζωή… άλλωστε…
«Υπάρχει πάντα αρκετός χρόνος, αλλά λιγότερος από χθες.»
Μην ξεχνάς να τολμάς. Δεν υπάρχει τίποτε πιο μαγικό από την ανακάλυψη του εαυτού σου… Μόνο, αν είναι να τολμήσεις, κάνε το σήμερα γιατί αύριο… θα έχεις λιγότερο χρόνο!
Καλό Καλοκαίρι… Το Φθινόπωρο ξεκινάμε με νέες ομάδες, για νέα ταξίδια!
