«Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας.» είπε ο Κάρολος Κουν και ο ίδιος, συμπλήρωσε πως «μόνος ο καθένας είναι ανήμπορος, μα μαζί ίσως και κάτι να μπορέσουμε να κάνουμε. Το θέατρο ως μορφή Τέχνης, δίνει την δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε,ν’ αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί μια αλήθεια. Για αυτό διαλέξαμε το θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου.»

Η Δραματοθεραπεία λοιπόν, είναι μια εναλλακτική μορφή θεραπείας που μπορεί και συνθέτει την ψυχοθεραπεία με τις τεχνικές θεάτρου χρησιμοποιώντας αυτή την μορφή Τέχνης για να μπορέσει να εισχωρήσει, να υποστηρίξει, να βοηθήσει τα άτομα να ανακαλύψουν με τρόπο ήπιο και σταδιακό τις αλήθειες τους.

Παραμύθια, ιστορίες μακρινών χωρών, μύθοι, ποιήματα, χορός, μουσική, ζωγραφική, γίνονται καράβια για να ταξιδέψει κανείς μαζί τους και να ανακαλύψει κρυμμένα στοιχεία μέσα του. Χρησιμοποιώντας συμβολισμούς και αρχέτυπα, καταφέρνει να βοηθήσει το σώμα να «ξυπνήσει», να θυμηθεί και να νιώσει μια παλιά ξεχασμένη αίσθηση. Αυτή την αίσθηση του να είσαι παιδί και μέσα από το παιχνίδι και την συνεχή εναλλαγή ρόλων, να μπορείς να ανακινήσεις μνήμες, να νιώσεις ελεύθερος, να δημιουργήσεις.

Έχοντας τεράστια θεραπευτική αξία η Δραματοθεραπεία και η θεραπεία μέσω διαφόρων μορφών Τέχνης έχουν καταφέρει να εισχωρήσουν σε δομές που μέχρι πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν αδιανόητο να φιλοξενήσουν δράσεις τέτοιου τύπου. 

Θεωρώντας αυτές τις μορφές Ψυχοθεραπείας ήπιες και διακριτικές έχοντας όμως τη δύναμη να εισχωρήσουν βαθιά και να υποστηρίξουν θεραπευτικά τα άτομα, η Δραματοθεραπεία και η Εικαστική θεραπεία δραστηριοποιούνται πια σε Κέντρα Ψυχικής υγείας, σε νοσοκομεία και Κέντρα Αποκατάστασης, σε δομές απεξάρτησης, σε άτομα με ειδικές ανάγκες, σε παιδιά με μεγάλη επιτυχία, σε ηλικιωμένους, στην Εκπαίδευση, σε ομάδες ατόμων με σοβαρές ασθένειες. Είναι γιατί η Τέχνη, δεν έχει ηλικία και όριο στη δημιουργικότητα.

Η Δραματοθεραπεία θεωρείται μια εξαιρετικά δημιουργική θεραπευτική βάση. Μέσα από αυτή μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε το παρελθόν και να αναπλάσουμε το παρόν, για να στηρίξουμε το μέλλον.
Όπως είπε και ο μεγάλος δάσκαλος και σκηνοθέτης Peter Brook «Τα φύλλα σαν πέσουν δεν ξαναφυτρώνουν, τα ρολόγια ποτέ δεν γυρίζουν πίσω, δεν μπορούμε ποτέ, να έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία. Όμως, στο θέατρο η σκηνή σκουπίζετε κι είναι καθαρή κάθε φορά.»

Καθαρή για να ανέβει κανείς πάνω της και να ξαναζήσει στιγμές από το παρελθόν… έχοντας μια δεύτερη, μια τρίτη… μια ακόμη ευκαιρία στην αλλαγή.